Finn is vandaag een jaar oud! Daarmee kijk ik terug op het meest intensieve, maar ook mooie en bijzondere jaar van mijn leven. Tijd voor een blogpost over de veranderingen die het moederschap (voor mij) met zich meebracht!
1. Voldoening uit iedere dag
Met alle korte nachten en ontroostbare huilbuien waren vooral de eerste maanden soms best aanpoten. En nee, lang niet altijd een ‘roze wolk’ (sorry, laat ik gewoon maar even heel eerlijk zijn). Toch sloot ik ook toen al iedere dag met een voldaan gevoel af: ik had toch maar weer mooi voor dat lieve kleine mannetje gezorgd! 👶🏼❤️
Al snel kreeg ik voor de allereerste keer ook nog eens echte lach als beloning. En die lach, die is daarna altijd gebleven. Finn is zo’n vrolijk kindje en geniet heel erg van alle aandacht die hij krijgt, leuke bezoekjes, voorleesmomentjes, lekkere hapjes, wandelingen en fietstochtjes… dat geeft iedere dag een gouden randje!
2. Soepeler
Dit is een hele fijne! Met name tijdens het hardlopen en paardrijden merk ik dat mijn lijf soepeler is gebleven na mijn bevalling. Alsof ik makkelijker kan bewegen! 🤸♀️ Ik zou mezelf niet meteen lenig willen noemen, maar mijn lijf voelt gewoon losser. Daar staat wel tegenover dat mijn core wat minder sterk is dan voorheen, maar dat neem ik graag voor lief.
Ook had ik jarenlang veel last van mijn piriformis-spier. Regelmatig kwam ik strompelend thuis als ik toch weer iets te lang op pad was geweest. Ik kan niet zeggen dat ik nou minder ben gaan hardlopen sinds ik moeder ben en daarbij loop ik ook regelmatig achter de hardloopbuggy (dit is toch wel een stuk zwaarder). Maar toch is de blessure absoluut minder aanwezig. Dankjewel, Finn!
3. Mag ik al gaan slapen?
Hoe laat ik ook naar bed ging, ik stond de volgende ochtend altijd weer vroeg, fris en fruitig aan de start. Dat laatste lukt me gelukkig nog steeds meestal wel – zeker aangezien we nu een menselijke wekker hebben 👶🏼. Maar met al die korte nachten betrap ik mezelf er wel heel vaak op dat ik ’s avonds op mijn horloge kijk met het gevoel dat het al elf uur is, terwijl de klok in werkelijkheid de negen uur nog aan moet tikken. En dat ik zo moe ben, dat ik eigenlijk het liefst gewoon lekker mijn bed in zou springen. Enneh… stiekem doe ik dat ook gewoon regelmatig 😁.
4. Ups and downs
Die rare hormonen, je zou denken dat ze een beetje tot rust komen na je bevalling. Nou, niet dus. Een verdrietig nieuwsbericht, emotionele film of het allerergste, kleertjes opruimen die Finn niet meer past: ik kan mijn tranen soms opeens niet bedwingen. 😭 Verder voel ik me als moeder echt gelukkiger, dus er valt goed mee te leven ☺️
Ook mijn temperatuur is trouwens wispelturig. Vroeger had ik het gewoon altijd koud, maar nu wisselt dit zich af met momenten waarin ik het opeens verschrikkelijk warm heb. 🥵 Om het daarna vervolgens nog kouder te hebben. 🥶 Laagjes dragen, dus!
5. Me-time, graag!
Sinds ik moeder ben en voor mijn gevoel vaak 24/7 ‘aan sta’ (zie ook punt 1 😉) zijn de momentjes voor mezelf nog veel belangrijker geworden. Ze geven me de energie en ontspanning die ik nodig heb om lekker in mijn vel te zitten. En alle uitdagingen met rust en kalmte het hoofd te blijven bieden.
Want moeder zijn is fantastisch, maar soms moet je ook gewoon even helemaal ‘jou’ kunnen zijn en jezelf ontplooien, je hobby’s en werk uitoefenen. En Finn dan stiekem hartstikke missen en extra blij te zijn om hem eindelijk weer heerlijk te kunnen knuffelen en verzorgen! 🥰
6. Verplicht onthaasten
Ik wilde altijd heel veel doen op een dag, waardoor ik mezelf weleens voorbij kon lopen. Nou, die tijd is grotendeels voorbij. Want hoe slim en efficiënt je het allemaal ook doet, met een kleintje kost alles gewoon meer tijd. Of dat erg is? Ik heb er juist van geleerd om die tijd ook te nemen en gebruik het om zelf ook even tot rust te komen! Verplicht onthaasten mag je dus positief opvatten 👍🏼.
7. Plannen, plannen, plannen… (of juist niet?)
Ineens moest ik al mijn bezigheden zorgvuldig om Finn zijn slaapjes heen plannen (want nee, slapen in de auto, kinderwagen of waar dan ook is voor Finn als nieuwsgierig aagje wat geen seconde wil missen geen optie). En is het – aangezien ik hem voor geen goud wakker maak – simpelweg niet meer mogelijk om een exacte tijd af te spreken. Was wel even wennen voor iemand als ik, die heel punctueel is maar ook van spontane acties houdt. Maar het feit dat ik soms moet wachten voordat ik ‘eropuit kan’ geeft ook een soort rust. En het minder strak plannen van alles werkt ook bevrijdend.
8. Lange(re) tenen!?
Misschien niet zo’n ingrijpende verandering, maar wel een onverwachte! Want deze bedoel ik (gelukkig) letterlijk: mijn voeten zijn een fractie groter geworden! Het verschil is gelukkig niet al te groot en op twee paar stugge Dr Martens na hoefde er verder gelukkig geen schoenen op Marktplaats te worden gezet. En ach, is het erg om een excuus te hebben voor nieuwe schoenen?
9. Elke dag een lach
Laat ik afsluiten met de allerbelangrijkste: ik ben een gelukkiger mens geworden. Finn maakt ons elke dag aan het lachen. Gewoon door er te zijn. Zijn ontelbare gezichtsuitdrukkingen. Die blije lach. De extreme vreugde wanneer je hem uit zijn bedje komt halen. Zijn experimenten met nieuwe klanken en geluiden. Hoe stoer en serieus hij kan kijken als hij zelf zijn flesje drinkt, een boekje ‘leest’ of een voorwerp onderzoekt. En er komen steeds weer nieuwe dingen bij die een grote lach op ons gezicht toveren… ❤️
Plaats als eerste een reactie