Voor veel hardlopers is het een droom om een marathon te voltooien, ook die van mij. En die werd op 12 juni 2022 werkelijkheid, veel eerder dan ik had kunnen denken. Mijn verhaal, inclusief het geheim om de marathon onder de 4 uur uit te lopen zonder trainingsschema.
Waarom een marathon?
Eigenlijk was ik van plan om zoals elk jaar een halve te gaan lopen op 12 juni. Maar ik had de smaak lekker te pakken en geleidelijk werden mijn rondjes steeds langer. Ik liep een onofficieel PR op de halve marathon. Vervolgens fluitend de halve marathonafstand met Finn in de hardloopbuggy. En nota bene tijdens mijn klus- en verhuisweek ook nog eens een flink PR op de 10 km (45.04). En toen begon het te kriebelen. Het was tijd voor een nieuwe uitdaging. De marathon.
Geen ‘dertigers’
Ik heb geen traditionele trainingsschema’s gevolgd. Wel heb ik in de maanden van tevoren meerdere trainingslopen van rond de 20 km gedaan, maar mijn langste trainingsloop was 22 km. En dat vond ik zelf ook best spannend. Die spanning werd nog extra groot tijdens een praatje met een ervaren marathonloper in het startvak, die mij vroeg of ik wel ‘dertigers’ gelopen had. Ik moest hem een ‘ja’ schuldig blijven en zag zijn gezicht vertrekken. Toen sloeg de stress wel even toe, maar ik wist dat ik halverwege uit kon stappen en de route ook nog eens langs mijn huis kwam, dus ik begon gespannen maar vooral opgetogen aan de legendarische afstand van 42,2 km.
Lachend naar de finish
Eerlijk: toen ik aan de tweede ronde begon en alle halve marathonlopers zag afslaan naar de finish bekroop me even een gevoel van twijfel. Maar mijn benen voelden nog goed, ik was nog nooit zo gemotiveerd geweest en begon vol goede moed aan de tweede ronde. En die was eigenlijk nog leuker dan de eerste. Wat een steun onder de marathonlopers onderling, estafetteteams en de halve marathon-wandelaars. Echt een gezellige boel.
“Ze kan nog lachen”, hoorde ik tijdens de laatste 6 km een echtpaar zeggen. En dat kon wel kloppen. Niet alleen genoot ik van de geweldige sfeer en het prachtige weer, maar ik zag op mijn Garmin dat ik ook nog eens een finishtijd onder de 4 uur kon gaan lopen. Al deden vooral mijn voeten erg zeer, ik proefde de smaak van mijn persoonlijke overwinning en gaf nog even extra gas.
En ja hoor: na 3 uur, 50 minuten en 17 seconden ging ik over de finish!
Had ik dan echt nergens last van?
Natuurlijk. Gek genoeg had ik vooral verschrikkelijke last van mijn voeten. Ook mijn bovenbenen begonnen wel aardig te branden. Maar ik voelde geen verontrustende pijn of steken dus liep rustig door.
De dag na de marathon had ik vooral veel moeite om uit mijn stoel op te staan en om van trappen af te lopen, dit uiteraard tot groot vermaak van collega’s 😉 Maar verder geen noemenswaardige last.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik goed in beweging ben gebleven; zelfs de middag na de marathon heb ik nog een klein blokje om naar de supermarkt gelopen met Finn. Ook heb ik gigantisch veel water gedronken. Dat heeft denk ik zeker geholpen.
Het geheim: lopen op hartslag
Tijdens mijn wekelijkse hardlooprondjes die steeds langer werden, was me opgevallen dat mijn hartslag ook steeds lager kwam te liggen en het lopen me daardoor veel makkelijker verging. Op ‘slechte’ dagen merk ik dat mijn hartslag veel hoger ligt en neem ik bewust ook wat gas terug.
Zo leerde ik mijn lichaam steeds beter kennen en kwam ik er achter dat ik rond de 150 BPM een lekker tempo kan lopen, wat toch comfortabel aanvoelt en waarbij ik geen enkele verzuring of laat staan kramp ervaar.
En daar was mijn marathonstrategie: niet letten op tempo, maar op het handhaven van een hartslag rond de 150 BPM. Daarbij maakte ik ook de strenge afspraak met mezelf dat als ik mijn hartslag op een gegeven moment niet meer onder de 165 BPM zou krijgen, ik uit zou stappen om mezelf niet naar de getver te lopen.
En dat pakte ondanks de warme dag heel erg goed uit: ik ben geen man met de hamer tegengekomen, heb niet hoeven te wandelen en kon gewoon alleen maar genieten. Experiment geslaagd!
Een andere succesfactor
Ik heb mijn succesvolle marathonexperiment niet alleen te danken aan het lopen op hartslag, maar ook aan mijn altijd trouwe hardloopmaatje Finn.
Het leeuwendeel van mijn hardloopkilometers leg ik af achter de hardloopbuggy. Zowel Finn als ik genieten daar ongelofelijk van en dat maakt het lopen nog veel leuker. Achter de buggy lopen is onherroepelijk zwaarder (hallo tegenwind, klinkers, hobbels…) maar hé, daar zit ook een groot voordeel aan: je krijgt er een mega conditie van. En dan gaan die loopjes zónder wagen toch opeens makkelijk!
Lees ook: Hardlopen met de kinderwagen: ervaringen en tips voor fijne kilometers met je kleine!
Voeding voor en tijdens de marathon
Uiteraard heb ik me goed verdiept in de juiste voeding, waarbij ik veel heb gehad aan het boek ‘Eet als een atleet: de hardloop editie’. Dit had ik sowieso al eens gelezen, maar voor deze gelegenheid was het een heel goed naslagwerk.
Rondom de marathon heb ik gewoon mijn normale, gezonde voedingspatroon aangehouden en bewust geen speciale ’trucs’ als koolhydraten stapelen toegepast. Ik was veel te bang dat mijn gevoelige buik daar juist door van streek zou raken.
Wel besefte ik me dat ik, zeker met mijn lage BMI, wel wat koolhydraten aan zou moeten vullen tijdens de marathon. Daarvoor nam ik ongeveer om de 45 minuten een SIS GO Energy Gel, in totaal 4. Ik denk zeker dat dit me heeft geholpen om een constant energieniveau te behouden en de glycogeenvoorraad in mijn spieren niet compleet te ruïneren. Deze gelletjes heb ik uiteraard goed van tevoren getest tijdens langere lopen, zodat mijn maag en darmen er aan konden wennen.
Lees ook: Dit zijn mijn 5 meest gezonde verslavingen
Wonderschoenen
Ook aan schoenen heb ik speciale aandacht besteed. Normaal wissel ik vooral af tussen de ON CloudFlyer en Nike Infinity Run, maar voor de marathon heb ik het paradepaardje van Nike aangeschaft: de Nike Air Zoom Alphafly NEXT%.
Uiteraard geldt ook hiervoor dat ik de schoen eerst uitgebreid heb getest, vooral omdat het qua loopervaring écht een heel ander verhaal is dan normale trainingsschoenen. Gelukkig was ik meteen dikke vrienden met mijn geweldige Alphafly’s. Ik kan wel even uitwijden over deze bijzondere schoenen, daarom schreef ik een uitgebreide review van deze waanzinnige wedstrijdschoenen.
Lees ook: Review: Nike Air Zoom AlphaFly Next%
De marathon: voor herhaling vatbaar?
Vanwege mijn superleuke ervaring kan ik daarop volmondig met ‘ja’ antwoorden. Maar op welke termijn weet ik nog niet. Want een marathon lopen is best een aanslag op je lichaam en het kost ook gewoon veel tijd en energie om mijn fitnessniveau hiervoor te handhaven. Zeker als Finn straks te groot wordt voor de buggy zal dat een grotere uitdaging zijn.
Eén ding is zeker: plezier blijft voorop staan bij het lopen en een marathon gaat er vroeger of later ongetwijfeld nog eens van komen! Maar nu eerst nagenieten van mijn overwinning!
Heb je nog vragen of opmerkingen? Laat gerust een comment achter 🙂
3 reacties op “Marathon lopen op hartslag: een geslaagd experiment”