Ik had al zo’n gevoel dat het deze week zou gebeuren: de geboorte van Notintáta’s veulen. Maar dat het ook nog eens gebeurde in mijn aanwezigheid, had ik niet durven dromen!
In een oogwenk
Het was een erg wisselvallige ochtend, maar toch besloot ik een rondje te gaan paardrijden. Ik haalde Ludi uit het weiland en keek nog hoe Notintáta daar met haar dikke buik stond. Nadat ik Ludi had opgezadeld zag ik in mijn ooghoek opeens de andere paarden richting het weiland van Notintáta rennen. En ja hoor, in de 10 minuutjes dat ik met Ludi bezig was, is het veulen geboren!
Eerste pasjes tölt
Na ongeveer een half uurtje stond de kleine merrie al op haar lange benen. Heel bijzonder altijd om te zien hoe snel dat wiebelige lijf langzaam maar zeker overeind komt… en de allereerste pasjes zet. En het waren niet zomaar pasjes, maar töltpasjes. Zo moeder, zo dochter!
Haar naam komt nog, het is bij IJslanders gebruikelijk dat ze die pas krijgen na de geboorte. Vaak heeft de naam te maken met het uiterlijk of de omstandigheden waarin het veulentje geboren is.
Mijn dag kan niet meer stuk!
Plaats als eerste een reactie